кубачак гарбаты амаль тыднёвай даўнасці,
які мне заварыў ты
яшчэ да таго, як з'ехаць амаль назаўсёды,
я ўсё не адважуся выліць.
я ўсё не адважуся выліць.
гарбата была зялёнай і пахла кветкамі.
ты падарыў мне яе на каляды
на памяць пра наша лета
напоўненае, праўда, кветкамі іншымі.
а цяпер яна стала самай чорнай
з усіх гатункаў чорнай гарбаты.
No comments:
Post a Comment