Папараць-кветка

На ранак пасля Купалля

Расцвіла кветка

З папараці,

Што праз год завяла.

Вырасла - і не ведае,

Як цвісці,

Як прынесці шчасце

Дапытлівым закаханым,

Калі гарэць яна ўмее

Толькі ледзяным агнём

І замест цудаў
Дорыць людзям бедствы.

Але нікому больш не патрэбны

Загадкі і таямнічасць.

Яна сама ўжо разверыла

Ў чараўніцтва.

Бо яшчэ ж ніхто

Не знаходзіў яе - 

Магічную папараць-кветку

Між так непраходных лясоў

І так глыбокіх азёр.

І не знойдзе,

Бо яна сама ў сябе

Боль Ш не верыць.